واژه DHCP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol است که به معنای “پروتکل پیکربندی میزبان پویا” یا پروتکل DHCP یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای خودکارسازی مراحل پیکربندی دستگاه ها در شبکه های IP استفاده می شود، و به آن ها این امکان را می دهد تا از خدمات شبکه مانند DNS ،NTP و هرگونه پروتکل ارتباطی مبتنی بر UDP یا TCP استفاده کنند. یک سرور DHCP به طور خودکار آدرس IP و سایر اطلاعات را به هر میزبان (Host) در شبکه اختصاص می دهد تا بتوانند با نقاط پایانی دیگر (endpoints) به طور موثر ارتباط برقرار کنند.
علاوه بر آدرس آی پی، DHCP همچنین Subnet Mask ،default gateway ،DNS و سایر پارامترهای پیکربندی مربوط را اختصاص می دهد. RFC 2131 و 2132، DHCP را به عنوان نیروی مهندسی اینترنت (IETF) تعریف می کند. پروتکل DHCP استانداردی بر اساس پروتکل BOOTP است.
توانایی شبکه کردن سریع و آسان دستگاه ها بسیار مهم است و اگرچه چندین دهه است که وجود دارد، DHCP یک روش اساسی برای اطمینان از اینکه دستگاه ها می توانند به شبکه ها بپیوندند و به درستی پیکربندی شوند، می باشد. پروتکل DHCP تا حد زیادی خطاهایی را که هنگام اختصاص آدرس IP به صورت دستی ایجاد می شود، کاهش می دهد و می تواند با محدود کردن مدت زمانی که یک دستگاه می تواند آدرس IP فردی را حفظ کند، آدرس های IP را گسترش دهد.
منبع: پروتکل DHCP و مکانیزم کاری آن به همراه ویدئو
- سه شنبه ۲۱ فروردین ۰۳ ۱۰:۵۵ ۱۸۵ بازديد
- ۰ نظر